تاریخچه دریل

عملیات سوراخکاری از اولین فعالیت‌هایی بود که بشر برای ایجاد سوراخ و حفره در مواد مختلف با هدف ساخت امکانات و وسایل مورد نیاز خود، اقدام به انجام آن کرد. پیشینه ساخت اولین دریل ها و همچنین تاریخچه دریل به مصر باستان، زمانی که افراد با چوب و سنگ های نوک تیز تلاش می‌کردند تا مواد مختلف را سوراخ کرده یا بر سطح آنها حفره ایجاد کنند، باز می‌گردد.

سالها پس از آن نخستین دریل الکتریکی توسط آرتور جیمز آرنات در سال ۱۸۸۹ ساخته شد، اما نخستین نوع الکتریکی با ظاهر امروزی این دستگاه در اوایل قرن بیستم میلادی اختراع شده و به تولید انبوه رسید. در آن دوران، ساخت دریل‌هایی با ابعاد متناسب و وزن کم جهت کارکرد و حمل آسان باعث رونق کسب و کار صنعتگران بسیاری شد و در ادامه روند پیشرفت ساخت دریل ها نمونه‌های دیگر این محصول از جمله دریل‌های چکشی، شارژی، ستونی و… نیز تولید شدند.

بیشتر بخوانید:بهترین کمپرسورهای باد بازار ابزار ایران؛ شما انتخاب کنید!

پس از اختراع دریل امروزی در سال های ۱۷۸۰-۱۷۹۰ میلادی در کشور انگلستان که برهه‌ای از  تاریخچه دریل سازی لقب گرفت، فعالیت‌هایی در زمینه ساخت دریل هایی با کاربردهای بیشتر و متنوع‌تر پس از دریل سازی در کشورهای آلمان و آمریکا شکل گرفت.

دریل چیست و چه کاربردهایی دارد؟

دریل یک ابزار برقی یا دستی است که برای حفر و گرفتن پیچ‌ومهره در مواد مختلف مانند چوب، فلز، بتن و پلاستیک استفاده می‌شود. این ابزار از یک موتور برقی یا باطری برای تولید نیروی چرخشی استفاده می‌کند که باعث حرکت ابزار حفره‌زنی یا پیچ‌گوشتی می‌شود. در ادامه به معرفی انواع دریل می‌پردازیم.

انواع دریل

از دریل کمانی تا دریل های شترگلو؛ دریل‌ها در طول تاریخ در انواع مختلفی تولید شده‌اند. در ادامه به انواع دریل هایی که از دیرباز تولید شده‌اند، می‌پردازیم.

دریل کمانی

همان طور که قبلا هم اشاره شد، دریل های کمانی جزء اولین دریل ها از انواع دریل بودند که در تاریخچه دریل سازی به وجود آمدند. این نوع از دریل ها به شکل کمان بوده و از ابتدایی ترین وسایل ساخته شده توسط بشر با سابقه ای در حدود ۱۰ هزار سال هستند. نحوه کار با این وسیله ابتدایی به این شکل است که هرگاه اهرم دستی آن را به عقب و جلو برانید نوک دریل حرکت دورانی داشته و به این صورت در  اجسام و وسایل مورد نظر سوراخ یا حفره ایجاد میکند.

بیشتر بخوانید: فرز آهنگری ۳۲۱۰ رونیکس؛ نهایت کیفیت در برش

هرچند که این وسیله بسیار ابتدایی بوده و جزء وسایل مکانیکی به حساب آمده و نسبت به انواع دریل الکتریکی برای سوراخ کردن اجسام به انرژی بیشتری نیاز دارد اما جالب است که پس از گذشت سالیان طولانی از تاریخچه دریل سازی، این نوع دریل هنوز هم مورد استفاده قرار گرفته و از آن در مواردی چون کار بر روی سنگ و چوب بهره برده می‌شود.

دریل دستی

تاریخچه دریل دستی به حدود یک قرن و نیم پیش بر می‌گردد. جایی که در سال ۱۸۷۷ این نوع از دریل ها با نام Egg beater به بازار مصرف ابزارآلات عرضه شدند.

این نوع از دریل ها نیز همچون دریل های کمانی جزء دریل های مکانیکی محسوب می‌شوند اما این دریل ها نسبت به دریل های کمانی یک تفاوت بارز دارند و آن این است که برای کار با دریل های دستی باید دسته‌ای که در کنار آن قرار دارد و شبیه یک رکاب دوچرخه است را چرخاند تا انرژی چرخشی تولید شده به سر مته منتقل شده و سر مته را به دوران درآورد و سوراخ را ایجاد کند. در حالی که در نوع کمانی این گونه نبوده و برای به گردش درآوردن سر مته بایستی دسته آن را فقط به عقب و جلو حرکت داد تا سوراخ ایجاد شود.

بیشتر بخوانید: تاریخچه ابزار گچ کاری

دریل های شترگلو

پس از ساخت دریل های دستی و استفاده های وسیعی که از این دستگاه ها در صنایع مختلف چوبی و فلزی، برای سوراخ کردن فلزات و چوب ها به عمل آمد، دریل های دیگری تحت عنوان دریل های شترگلو (Brace (drill که در ایران به این نام شناخته می‌شوند، تولید شدند. این دریل ها معمولا در صنایع چوبی و نجاری استفاده می شوند و در صنایع فلزی معمولا فاقد کاربرد هستند. به هرحال یکی از انواع دریل در روند تاریخچه دریل سازی، این نوع از ابزارها بودند که استفاده از آن ها در صنعت نجاری در مدت زمان کوتاهی توسعه و گسترش بسیار یافت.همچنین به نقل از سایت فنی شو:

“یکی از ساده ترین دریل دستی ها در نجاری، دریل شتر گلو می باشد. این دریل دستی از نظر کار آیی و تجهیزات انواع مختلفی دارد. از این ابزار بیشتر برای سوراخ کاری های عمودی و افقی روی چوب در صنعت نجاری  استفاده می شود.

معرفی قسمت های مختلف دریل دستی (شتر گلو)

تنه دریل:

تنه این دریل دارای میله ای است  که فرم خاصی خم  شده است  و جنس آن از فولاد می باشد.

مشتی دریل:

مشتی که به شکل قارچ می باشد معمولا از جنس چوب تهیه شده است و هنگام کار با دریل شترگلو باید با دست چپ روی مشتی آن فشار وارد شود.

دسته ی دریل:

دسته دریل شترگلو معمولا چوبی است و با گرفتن آن در دست عمل چرخش دریل انجام می گیرد.

ضامن دریل:

در برخی از انواع دریل های دستی (شتر گلو) ضامنی وجود دارد که با استفاده از آن می توان تنه مته را به حالت چپ گرد  و راست گرد و یا ثابت قرار داد. همچنین با این ضامن می توان دریل را طوری تنظیم نمود که نیم دور گردش داشته باشد.

سه نظام :

سه نظام قسمتی از دریل است که سر مته به آن نصب و محکم می شود. نوع دیگری از دریل های شتر گلو وجود دارد که مخصوص سوراخ کاری گوشه ی کار در نجاری است و از آن در جاهایی که نتوان به وسیله ی شترگلو (به دلیل نبودن فضای کافی برای گردش دسته) عمل سوراخ کاری روی چوب را انجام داد استفاده می شود.”

بیشتر بخوانید: تاریخچه صنعت مبلمان در ایران

دریل های الکتریکی

دریل های الکتریکی نسل جدیدی از انواع دریل بودند که پس از دریل های دستی که برای سوراخ کردن اجسام آهنی و چوبی به زحمت و انرژی زیادی نیاز داشتند ساخته شدند. این دریل ها به راحتی و به وسیله نیروی برق، کار سوراخ کردن اجسام فلزی و چوبی را انجام می دادند.

تاریخچه دریل های الکتریکی به اواخر قرن نوزدهم میلادی بر می‌گردد، جایی که در سال ۱۸۸۹ میلادی، مخترع و ابداع کننده‌ای استرالیایی به نام  آرتور جیمز آرنات، این نوع از دریل ها تحت عنوان دریل الکتریکی یا برقی را اختراع کرد. اما ساخته او یک مشکل بزرگ داشت و آن این بود که این نوع از دریل، به علت وزن سنگینی که داشت قابل حمل نبود و کمتر کسی می توانست با این دستگاه کار کند.

برای حل این مشکل و پس از اختراع دریل الکتریکی توسط این مخترع، شرکتی در اشتوتگارت آلمان توسط برادران فین تاسیس شد، که بوسیله یک موتور الکتریکی و ابزارهای دستی، یک دریل برقی قابل حمل تولید و به بازار عرضه کردند. این دریل الکتریکی، با وجود اینکه موتوری قدرتمند تر از نوع قبلی خود داشت اما باز هم سرعت کار آن پایین بود با این وجود به واسطه وزن کمی که داشت قابل حمل بوده و بسیار مورد توجه قرار گرفت. این دریل الکتریکی دارای موتوری به وزن ۷.۵کیلوگرم بود و وزنی به مراتب کم تر از نوع قبلی خود داشت.

پس از حدود ۱۵ سال و در سال ۱۹۱۰ میلادی و حدود ۲۱ سال پس از شروع تاریخچه دریل الکتریکی، شرکتی به همکاری دو نخبه آمریکایی در ایالت مریلند این کشور ساخته و پایه گذاری شد. شرکتی به نام “بلک اند دکر” که توسط دو جوان نخبه و کار آفرین آمریکایی به نام های دانکن بلک و آلونزو دکر تاسیس شد. این شرکت پس از حدود ۶ سال از تاسیس خود و در سال ۱۹۱۶ میلادی، دریل الکتریکی ساخته دست برادران فین را بهبود بخشید.

این دریل ها همچون دریل های امروزی دارای سوئیچ بودند و هنگام فشار دادن ماشه روشن میشدند. در واقع دریل هایی که امروزه ساخته شده و در بازار ابزار موجود هستند و انواع بسیار متنوع و گوناگونی دارند، همگی نسخه توسعه یافته دریل های الکتریکی ساخته شده توسط شرکت بلک اند دکر می باشند. لذا این شرکت کمک شایانی به گسترش و توسعه صنعت ساخت ابزارآلات و پیشرفت این ابزار پرکاربرد در جهان امروزی کرده است.

رونیکس، پیشرو در صنعت ابزار

انتخاب و استفاده بهینه از دریل با توجه به نوع کار و مواد مورد استفاده، می‌تواند به بهبود عملکرد، صرفه‌جویی در زمان و هزینه و افزایش کیفیت کار کمک شایانی کند. با توجه به اهمیت وسیع این ابزار و نیازهای مختلف کاربران، ابتکارات و بهبودهای مداوم در زمینه طراحی و عملکرد دریل، ادامه خواهد یافت، تا این ابزار بتواند نیازهای متنوع و پیچیده‌تر کاربران را برآورده سازد و در توسعه فناوری‌های مرتبط با آن نقش بیشتری ایفا کند.

رونیکس با تولید ده‌ها مدل دریل برقی، شارژی و بادی برای کاربری‌های مختلف، نیازهای متنوع مشتریان خود را به طور کامل برآورده کرده است.

دریل‌های رونیکس به واسطه موتور پرقدرت، طراحی ارگونومیک و خوش‌دست، گشتاور بالا و قابلیت تغییر سرعت دستگاه به انتخابی ایده‌آل برای طیف وسیعی از کاربران تبدیل شده‌اند. شما می‌توانید با مراجعه به سایت رونیکس اطلاعات مربوط به انواع دریل رونیکس را مشاهده کنید.

به نقل از سایت راندنو درباره تاریخچه دریل می‌توان گفت:

“دریل دسته تپانچه ای

مدل تپانچه ای از دیگر انواع این ابزار کاربردی به شمار می آید. تاریخچه دریل تپانچه ای به سال ۱۸۹۵ مربوط می شود. این وسیله با ترکیب موتورهای الکتریکی و ابزارآلات دستی ساخته شدند. لازم به ذکر است این ابزار ابتدایی ترین دریل قابل حمل جهان بوده است. موتور این وسیله بسیار سنگین اما با قدرت ضعیف عملیات را انجام می داد.

لازم به ذکر است در سال ۱۹۱۶ شرکتی به نام بلک اند دکر، در دریل ابداع شده توسط این برادران تغییراتی ایجاد نمود. پس از آن توانست دریل دسته تپانچه ای و ماشه ای را به بازار ارائه دهد. را این دریل توسط شرکت مهندسی برادران فین (Wilhelm and Carl Fein)، که واقع در شهر اشتوتگارد آلمان بوده است، ارائه شده.”

سوالات متداول

انواع دریل کدامند؟
دریل‌ها در انواع مختلفی مانند شارژی، برقی، بادی، چکشی و ستونی تولید می‌شوند که هر کدام کاربردها و ویژگی‌های خاص خود را دارند.
کاربردهای دریل چیست؟
دریل ابزاری چندکاره است که کاربردهای متنوعی در مشاغلی مانند نجاری، ساختمانی و حتی مصارف خانگی دارد. از جمله کاربردهای رایج دریل می‌توان به سوراخکاری در سطوح مختلف، باز و بسته کردن پیچ‌ها، سنگ‌زنی، برش، مخلوط کردن رنگ و مواد، حکاکی و مجسمه‌سازی، پولیش، براق کردن و تمیز کردن سطوح اشاره کرد.
هنگام انتخاب دریل باید به چه نکاتی توجه کرد؟
انتخاب نوع دریل مناسب به عوامل مختلفی مانند نوع کاربری، قدرت، گشتاور، سرعت، برند، قیمت و گارانتی بستگی دارد.