- دقیقه 2
- 199
- 0
به قلم یاسمن اسدی
1 اردیبهشت 1404
سعدی! چو جورش می‌بری نزدیک او دیگر مرو
ای بی‌بصر! من می‌روم؟ او می‌کشد قلاب را
اشعار سعدی مانند قلابی به زبان و ادبیات فارسی آویخته شده و با روایت‌گری‌های خود و به تنهایی، از فراموش‌شدن روح و چینش کلام ما جلوگیری کرده است.
اول اردیبهشت ماه، به نام سعدی، استاد سخن، شاعر توانا و نویسنده چیره دست ایران‌زمین، نام‌گذاری شده است؛ روزی که زمین عطر شکوفه‌های بهاری را به خود می‌پوشاند و نغمه‌های مستی سر می‌دهد تا قلب‌هایمان در هوای دل‌انگیز این روز، آماده سفری به دنیای پر رمز و راز شعر و سخن شود.
گویی روح لطیف و بزرگ سعدی شیرازی بار دیگر در کالبد هستی و در قالب شکوفه‌ها حلول کرده و نسیم جان‌بخش کلامش در آواز پرندگان به گوش می‌رسد تا جان و روحمان را نوازش کند.
این شاعر نام‌دار، با نغمه‌های دلنشین و حکایات پرمغزش، هیچ‌گاه به دست تاریخ به فراموشی نرفته و چراغ راه زندگی را برایمان همیشه روشن نگه داشته است.
سعدی، با اندیشه ژرف خود، مرزهای زمان و مکان را درنوردیده و در قلب و روح مردمان سرزمین‌های مختلف نفوذ کرده است. او با خلق آثاری ماندگار، نام ایران را در جهان بلندآوازه کرده و به عنوان یکی از ستارگان درخشان در آسمان ادبیات جهان، تا ابد خواهد درخشید.
بزرگداشت سعدی نه تنها یادآور یک شاعر و نویسنده چیره دست است، بلکه تجلیل از گنجینه حکمت، معرفت، عشق و عرفان برای تمام ایرانیان و دوستداران شعر و ادبیات است که او با هر سختی توانست کلام ما را حفظ کند.
بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که عشق سعدی به زبان فارسی، عشقی عمیق و ریشه‌دار بود و در تمام وجود او ریشه دوانده بود. او با سرودن اشعار و تألیف کتب ارزشمند، سهم به‌سزایی در حفظ و اعتلای زبان فارسی ایفا کرد و نام خود را به عنوان یکی از بزرگ‌ترین پاسداران این گنجینه گران‌بها در تاریخ ثبت کرد.
روز بزرگداشت سعدی، یادآور زیباییِ کلام و ژرفای اندیشه است. رونیکس این روز را به تمام دوستداران زبان و ادبیات فارسی در سراسر جهان تبریک می‌گوید.
به بهانه روز ارتباطات و روابط عمومی؛ واحد ارتباطات و برند، قلب تپنده آگاهی‌بخشی رونیکس
